masalımın bir varmış hep yokmuşuymuşsun

sen yanımdaymış gibiymişsin, 

burnuma gelen kokunmuş 

halbuki 

sen hiç yokmuşsun 

bir ses duyar gibi olmama sebep senmişsin 

gecelerde kulağımda çınlamışsın 

en işe yarayacağın vakit gitmişsin; 

müsvedde kalbimde koca bür cümlenin 

ardı ardına sıralanan üç noktası olmuşsun 

herşeyi bir kenara atıp yoluma devam etmek istediğimde 

parmağımda bağlı bir ip olmuşsun 

bir türlü yüzüklerimize bağlayamamışım 

saçlarına dalıp kumsala uzandığımda 

kış güneşim olmuşsun 

ardından 

her zaman yağmur 

her zaman gözyaşı getirmişsin 

sevgilerle diyerek bitirdiğim mektubumun 

zarfı da olamamışsın 

içinden çıkamadığın kalbime 

kalbinle gelip kalamamışsın 

çözmeye çalıştıkça karmaşıklaşan 

kördüğümlü yollarım olmuşsun; 

sonu hep uçurum... 

kazıdıkça kazanamadığım, 

hile yapamayıp yalnız ağladığım 

bitmeyen aşk oyunumun

hercaisi olmuşsun