ah sen

çıkamadın bir türlü aklımdan

kovamadım rüyalarımdan

gecemde sen

gündüzümde sen

düşlerimde sen

bir telaş açtığımda gözlerimi

hala beni öpen bir dudaksın sen

uyurken yanımda

içimi eriten

kilitlendiğimde sana 

kalbimi titreten

bakışların sahibisin sen

üryan duygularımla seviştiğim

bedenimin heryerinde dudaklarını hissettiğim

pürüzlü tenimin tek düz noktasısın sen

kime baksam

kiminle yatsam

kime konuşsam

her cümlemin sonunda yine sen

dolabımın süsü

gömleğimin kol düğmesi

odamın kokusu

en güzel saatlerimsin sen

söyleyebildiğim en güzel yalan

kurabildiğim tek cümle

yaşayabildiğim en uzun ansın sen

ah svetlana

şimdi yoksun sen

olmadı

yakışmadı hiç sana bırakıp gitmen

bir başıma kaldığımda ne yaptığımı

merak bile etmemen

ihtiyacım olduğunu bile bile

çekip gitmen