O şarkı çaldı yine ve ben; seni, o şarkıyı dinliyorum...

Nedenini bilmeyerek ayrıldım senden; ve yine nedenini bilmediğim sebepten de yazıyorum bunları. Tekrar başlamak istediğimi anlama ama ''Kusura bakma rahatsız ettim'' diyen değildim ben. Kalben sevdin içinde sakladın ya beni, yanlış yerimden tuttun çıkardın. Çıkardın ama canım çok acıdı benim. Kızamadım sana; doğru olsa da yaptıkların, anlayamadım seni.

Canım acıdı sandım ama unutmuştum uzun zamandır kalbime değen bir elin bıraktığı hisleri. Hissetsem de seni kalbimde; canım acıdı söyleyemedim kimseye.

Suçlu muydum ki seninle yaşadığım duygularda, kimsede tatmadığım hissi sende bulmakta ve yaptığım onca şey...

Hepsi birer hata mıydı? Ve bir yanlış mıydı seninle konuşmam. Hiç iyi yanı yok muydu bu hataları yapmanın, güzel bir sesi duyup saf kalbe girmenin, rüyalara girip sevgi sözcükleri işitmenin, yalnızlığa çare olup birlikte gülmenin, bazen de birbirimizle dalga geçmenin...

Sorma bana ''Konuşabilir miyiz?'' diye tekrar, sakın geçmesin aklından iyi düşünceler hakkımda. Sevme ve değer verme bana, arkamdansa sakın ağlama. Dökme gözyaşlarını boşa ve acımasın kalbin bunu okuduğunda.

Sakın arama beni, sesimi de duyma. İster lanet et ister dua, ama girmeyeyim bir daha aklına. Bozmayayım dünyanı yaptıklarımla ve kabus olmayayım asla sana.

Ben sana o son sözü söyledim ya, sakın düşünme öncesini. Yaşamadın say onca şeyi, birlikte geçirdiklerimizi. Ben seni görmeden de geçirsem geceleri, sen sakın görme beni. Ve bakma resimlerime, düşmesin gözyaşların yanağıma.

Lütfen sorma ve merak etme beni...