Onlar gibi olamamak sebebidir aslında, hani insanları seviyor gibi görünmek, yüzlerine söyleyecek bir sürü şeyimiz olsa da hep arkalardan konuşmak, serzenişlerde bulunmak...

İçimde nefret beslemek arkadaşlarıma, eşime, dostuma...yapamadığımdı. Tatlı dil kullanmamak sorunları halletmek için, emretmek sürekli küçüklerine...yardım bile etmemek zor durumdaki insanlara, çekilip bir kenara gülmek hep içten içe...

Ters bir hareket beklemek hır gür için, herşeyimizi kavgayla halletmeye çalışmak. Bir uyarıda bulunmadan kalpleri kırmak için uğraşmak. İnanamadım davranamadım böyle insanlara, bunları yapanlara...

Bir vicdana sahip olduğunu unutmaktır asıl kural aslında, acıma duygusundan uzak durmak yaşamında... İnsancıl olmanın hiç de iyi olmadığı devirdeyiz ya, işte ben bunu unutamadım herşeyimi unutsam da...

Fazla merakın iyi olmadığı, elindeki işi yarım yapmanın, iş yapmasan da yapıyor gibi görünmenin gözde olduğu zamandayız biz. Sorumlu, sadık olduğum için tutunamadım insanlara.

Varolan gelenekçi bir yapıyı değiştirmeye de çalışmayın sakın. Kaybolun onların içinde, vazifeşinaslığınızdan da eser kalmasın savurun, saldırın, lanet edin herkese...

İnsanlara duymak istediklerini söyleyin, söylemek istediğinizi kesinlikle diyorum siz bile duymayın, unutun!

Bir beyniniz de yok sizin, çip takılı belli komutlarla-lan, şşşt, pişt, hoop- çalışan yaratık olduğunuzu düşünün. Hatta düşünmeyin bile, düşünmek en kötü şeydir gelenekçiler için. Ve soru sormaktan kaçının onlara.

Ayak uyduramadığınız zaman onlara, eğer ki benim inanmayıp yapamadıklarımı yapmaya çalışmazsanız sakın ha yok olursunuz !!!