ansızın atıyorsun kalbini
atlamak için çıkıyorsun balkona
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
titremiyorsun soğukta
ıslanmıyorsun da yağan yağmurda
gündüzün bir anlamı olmuyor senin için
nefes almakta zorlanıyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
yine o şarkıyı açıyorsun
nefret edene dek dinliyorsun
ağlamak istemiyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
dökülüyor gözyaşların
uzaklara dalıyorsun sessizce
yüreğin acıyor
için sızlıyor
gözlerin doluyor
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
güllerin soluyor
çiçeklerin kuruyor
terliyorsun kış günü
titreyen ellerindeki sigarayla arkadaş oluyorsun
kimseyle konuşmuyorsun
sadece kendini dinliyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
dizileri kaçırıyor
hatta televizyonu bile açmıyorsun
bir köşede duruyor
ayakta bekliyorsun
dizlerin karıncalanıyor
öylece duruyorsun
zamanla alışıyor ama oturamıyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
gözlerinden uyku damlıyor uyuyamıyorsun
telefonu eline her alışında yere fırlatıyorsun
seni seviyorum aşkım diyemiyorsun
dumanlı başın ağırlaşıyor
taşıyamıyorsun kendini
anason kokuyorsun her nefeste
miden bulanıyor kusamıyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun
ne yaparım bundan sonra demiyorsun
gücün kalmıyor tükeniyorsun
eriyorsun
bitiyorsun
kimseye kalmıyorsun
oğlum sen ayrılıyorsun
yalnız kalıyorsun